Παλιές σελίδες, Μια στιγμή της ιστορίας

Star InactiveStar InactiveStar InactiveStar InactiveStar Inactive
 

Οι συντάκτες του  L’Epagneul Breton (M. Lessard) εκδότες Crepin-Leblond 1952 με δύο άρθρα που στάλθηκαν από το μέλος μας Δεσποινίδα  Νicole Calvi Le  Standard  de L’ Epagneul Breton .

Το  πρότυπο  που  αναπτύχθηκε  μετά  την  έκθεση  του 1908  στο  Loudeac    από  μία   επιτροπή  υπό  την προεδρία  του  Μ. Huguet ως  εκπρόσωπος  του  SCC  χαρακτηρίστηκε   με  τον  ακόλουθο  τρόπο  ως  μία  γενική  άποψη  του  Epagneul Breton:

Μέγεθος  περίπου  50cm, κοντά  στο  έδαφος, στρογγυλό  κεφάλι, μάλλον  κοντό  και  σχετικά  μικρό  αυτί. Επίπεδο  στρώμα   στο  σώμα, κυμματιστά  κρόσσια, ποτέ  σγουρά.  Φυσικά  κοντή  ουρά  περίπου  δέκα  εκατοστά. Κομψό  και  χονδροειδές σκυλί, με  ενεργητικές  κινήσεις  και  έξυπνη  φυσιογνωμία, έχοντας  την  εμφάνιση  ενός  σταχιού.  Κατά  προτίμηση  για  κυνήγι  παρά  για  καλπασμό.

Αυτά  τα  ίδια  πρότυπα   καθόρισαν   ότι  τα  χρώματα   του  σκύλου  μας  θα  μπορούσε  να  είναι  μόνο λευκό  και  καφέ ή  λευκό  και  πορτοκαλί. Αυτή  η  απόφαση  είχε εξάλλου   ληφθεί  σε   αντίθεση  με  την γνώμη  εκείνων  που  ήθελαν  το  λευκό  και  μαύρο  το  οποίο  ήταν  επίσης   αποδεκτό  και  υπό  την πίεση  του  κ. Huguet   που  είχε   διακηρύξει   ότι  ποτέ  τα  Γαλλικά  σκυλιά   είχαν  μαύρη  απόχρωση  στο  δέρμα  τους!  Θα  μπορούσε  κανείς   να  απαντήσει  στον  εκπρόσωπο  του   SCC    του  οποίου  η  γνώμη   θεωρήθηκε   τότε  ιερή (παρόλο  που  πιθανότατα  δεν  είχε  δει  ποτέ  Epagneul Breton   πριν  από  εκείνη  την ημέρα  τον Ιούνιο του 1908). Θα  μπορούσε  κανείς  να  του  πεί  ότι  ήταν  θέμα  του σκύλου  της  Βρετάνης  και  όχι  της  Γαλλίας   και  ότι  ακόμη  και  στη Γαλλία  οι  σκύλοι προηγούμενων  ετών (αυτόχθονες  φυλές)  αν  είναι  και  κοντότριχοι  ή  σπάνιελ είχαν  πάντα   το  λευκό  και  το  καφέ και  ότι  τα  σκυλιά   με  πορτοκαλί  και  μαύρα   σημεία  απεικονεισμένα   στους  καμβάδες  του  Oudry    και  του  Desportes  εισήχθηκαν  από  το  εξωτερικό.

Αυτό  το  πρότυπο  του 1908  ήταν οικιοθελώς   ασαφές  όπως  και  για  το  ύψος του  Epagneul Breton    στα  50cm   ύψος.  Είναι  αλήθεια    ότι  σε  αυτήν  την πρώτη  έκθεση  τα  πιό  πολλά  μπρετόν  ξεπέρασαν  τα  50cm  ύψος. Στη  συνέχεια το  πελατολόγιο  ήθελε  ένα  μικρό  σκυλί, στο  ύψος  του  κκόκερ σπάνιελ, λίγο  δυσκίνητο, μισό  σκυλί  κυνηγιού και μισό  για  αναπαραγωγή.  Αυτό  είχε   σχεδιαστεί  και  έχει  προσανατολιστεί  στην παραγωγή   ενός   μικρού μοντέλου.

Ωστόσο  ορισμένοι  κυνοτρόφοι με  επικεφαλής  τους  οι κ.κ. Patin  de  Boisriou, Guidon   και de  Riverieul   υποστήριξαν τους  50cm για  το  ύψος   των  σκυλιών   τους. Οι  υποστηρικτές  μικρών  σκύλων  ήταν  εκτροφείς   λευκού-πορτοκαλιού. Αυτό  το  ζήτημα   ύψους ανακινήθηκε  και πάλι  με  τη  γενική  συνέλευση  η  οποία   πραγματοποιήθηκε   στο  Pontivy  στις  16  Ιουνίου 1912.  Συμμετείχαν   σε  αυτήν  την συνέλευση  πολλοί  κυνοτρόφοι  ειδικότερα  οι: κ.κ.  των Bernardieres, Boisriou, Coulin, A. Ernoud, Guidon of la Fleche, Hery, de  Kermadec, La  Chartier, Lessard, Le  Picard, Mege, Morin, Patin  du  Pomtavice, Truttel    κ.λ.π..

Οι  υποστηρικτές   του  μικρού  σκύλου  θέλουν  να  παραδεχτούν ότι τουλάχιστον  θα  πρέπει  να  έχει  ύψος  40 cm  και  μέγιστο 45cm. Η  συζήτηση  ήταν  μακρά  και  αρκετά  έντονη  παρόλο  που  ήταν  ευγενική  και  τελικά  κατέληξε  στο  μέγεθος  μεταξύ  45cm   και 50cm   που  πρότεινε   ο  κ.  A. Enaud  και εγώ  υποστηριζόμενοι  από  τους  κ.κ.  Boisriou,  Guidon  και  Patin  και  η  οποία τελικά υιοθετήθηκε.

Αυτό  διατηρήθηκε   μέχρι  το 1923. Στη  συνάντηση  που  πραγματοποιήθηκε   στο Redon,  στις  25  Μαρτίου  του  τρέχοντος  έτους  και  μετά   από  δοκιμές    που  διοργάνωσε  ο  σύλλογος  αποφασίστηκε  ότι  τα  αρσενικά  θα  μπορούσαν  να  φτάσουν  τα  52cm.

Εκείνη  την εποχή λέγεται   ότι  ένα  εξαιρετικό  λευκό-καφέ  σκυλί  που  ονομάζετο  Frileux   το  μέγεθός του  ξεπέρασε  τα  50cm  και  γι’ αυτό αποκλείστηκε  από  το  ring.

Το  1937-38  νέα  τροποποίηση έφερε  στο  πρότυπο  του  Epagneul Breton   ιδίως   όσον  αφορά   το  ύψος. Μία  επιτροπή  καθορίζεται  για  να μελετήσει  το  ζήτημα   του  ιδανικού  μεγέθους για  το  αρσενικό  και  για  το  θηλυκό. Οι  κ.κ. de Kermadec, Allaire, Bourdon  και  Guidon  παρουσίασαν  εκθέσεις   για  τις  θέσεις  τους. Το  1937-1938  νεά  τροποποίηση επήλθε στο  πρότυπο  του  Epagneul Breton  ιδίως   όσον  αφορά  το  ύψος  του.

Σχετικά  με  το  ζήτημα   του  ύψους   μία  πολύ  έντονη  γνώμη  δόθηκε   από  τους  δασκάλους  της  σχολής   του  Alford  από τους  οποίους   ζητήθηκε   η  γνώμη.  Μετά από  ανταλλαγή  απόψεων  γίνεται  αποδεκτό  ότι  το  μέγεθος   του  Epagneul Breton   θα  μπορούσε  να  κυμαίνεται  μεταξύ  46cm    και  51cm. To   ιδανικό  ύψος   θα  ήταν μεταξύ  46cm   και  50cm  για τα  αρσενικά  και  για  τα  θηλυκά  να  είναι  μεταξύ  47cm  και  49cm.

Eίναι  ακριβές  επίσης   ότι  η  λοξοτομή  του  σκύλου  μας  πρέπει  να  είναι  μικρότερη  από  τον  κύριο  άξονα   του  κρανίου.

Σε  αυτήν  τη  γενική  συνέλευση  του  1938  που  πραγματοποιήθηκε  στη Rennes  και  όπου  έγιναν  οι παραπάνω  τροποποιήσεις  στο  πρότυπο οι  σκύλοι  του  μικρού  μοντέλου  που  υποστηρίχθηκαν  το 1912  δεν   είχαν  υποστηρικτές.

Το  πείραμα   είχε  στην πραγματικότητα  αποδείξει  έντονα    ότι  το  ζώο  πολύ  μικρού  μεγέθους  έχει  λίγη  εξυπηρέτηση  στο  βάλτο. Και  ερχόμαστε   στο  κεφάλι  του Epagneul Breton  ένα  άλλο  θέμα   το  οποίο έχει  προκαλέσει  διαμάχες  οι  οποίες  δεν  μένουν  πάντα  στις  ιδέες.

Οι  ψαράδες  σε  ταραγμένα  νερά   στο  τέλος  δεν  ψαρεύουν  καθόλου. Ταραχοποιοί  που φρόντιζαν  ό,τι  δεν  τους  απασχολούσαν  και  των  οποίων  ο προφανής  στόχος   ήταν  να  συγκροτηθούν  εναντίον  των άλλων  ανθρώπων  καταγράφουν  μία  αποτυχία.   Η  συμφωνία (άραγε υπήρχε  πραγματικά  διαφωνία;)  είχε  υλοποιηθεί  και  μεταφραστεί  στον  τύπο   του  1923.

Η  σύγχυση  στην  οποία  μόλις  ανέφερα   είχε  ακόμα  τη  βάση  του  διάσημου  Club  Francais  de l’Epagneul . Οι   ηγέτες  του  είχαν  μία  ωραία   μέρα  στη  Νάντη, δημιούργησαν  ένα  φανταστικό  πρότυπο  του  σκύλου  μας  και  προσποιήθηκαν  ότι  έκαναν  το  ορθόδοξο  πρότυπο:  αυτό  του 1908, αυτό  του  Loudeac.

Eνώ  αυτό  το  τελευταίο  πρώτυπο  διευκρίνισε   ότι  το  Epagneul Breton  πρέπει  να  έχει  ύψος  50cm   περίπου,  ένα  στογγυλό  κεφάλι  και  ένα  μάλλον  κοντό  αυτί, το  Γαλλικό  Club   του  Epagneul  δήλωσε  ότι  το  ύψος  του  σκύλου  μας  πρέπει  να  είναι  μεταξύ  50 cm   και  56 cm,    ότι  το  κεφάλι  του  πρέπει  να  είναι  στρογγυλό με  μία  μακριά λοξοτομή, αρκετά  μακρύ  κρανίο  και  στρογγυλεμένο!

Πριν  γράψουν  ένα  τέτοιο  κείμενο  οι  συγγραφείς  του  θα  μπορούσαν  να  είχαν πει  ότι εάν  ένα  κεφάλι  είναι  μακρύ δεν  μπορεί  να  είναι  στρογγυλό  και  ότι  μία  στρογγυλή  γραμμή  δεν  μπορεί  να  αντιστοιχεί  σε  ένα  μάλλον  μακρύ λοξό!

Το  πιό  αστείο  της  ιστορίας   είναι  ότι  ο  κ. Huguet  ο  οποίος  είχε  προσωπικά  συνεργαστεί  στη  σύνταξη  του προτύπου  Loudeac,  ως  εκπρόσωπος   του  SCC ,  ήταν  επίσης   μέλος  της  επιτροπής   Nantes,  συγγραφέας  του  προτύπου  για  το  οποίο μόλις  μίλησα. Θα  προσθέσω  ότι  κανένας   από  τους  ηγέτες   του  C.E.B.,   διαβόητος   κυνοτρόφος, εκτός  από  έναν,  τον  οποίο  δεν  θα  ονομάσω,  ήταν μέρος   αυτής  της  επιτροπής  της  Νάντης.

 

Μετάφραση  απο  το  τεύχος   αρ.119 (Μάρτιος 2019)  του Bulletin  de  Liaison L’ Epagneul Breton με  την  καθοδήγηση  του  κ.Πέτρου  Α. Μιχαήλ, Προέδρου  του  Ομίλου  Επανιέλ Μπρετόν  Κύπρου.

*Την μετάφραση  αυτή  την αφιερώνω  στους  πιστούς  φίλους  του  Ο.Ε.Μ.Κ.  τους  οποίους   ευχαριστώ  θερμά.

Αξέχαστες στιγμές

©2024 Epagneul Breton de Chypre. All Rights Reserved. Developed by OnlineTraders.eu

Search